Latem udało się sfinalizować odnowienie tablic na bukówieckim kościele.

W 1931 roku, z inicjatywy Towarzystwa Powstańców i Wojaków, ufundowano  dwie tablice z nazwiskami Bukówczan, którzy polegli na frontach pierwszej wojny światowej, w Powstaniu Wielkopolskim i w walkach wyzwoleńczych na wschodzie. Upamiętniają to napisy: ”Królowo Korony Polskiej - m.s.z.n., 1931, Wdzięczni Parafianie, Tow. Powstańców i Wojaków Bukówiec Górny”. Nazwiska wypisano złotymi literami na marmurowych tablicach (po drugiej wojnie światowej dołożono trzecią tablicę, z szarego granitu, poległych i pomordowanych w czasie II wojny światowej). Przez niemal sto lat tablice nie przeszły gruntownej renowacji, a złote litery zostały zupełnie wypłukane pozostawiając wgłębienia  pokryte brudem i mchem…

Z okazji stulecia odzyskania niepodległości przez Polskę, Stowarzyszenie Bukówczan MANU postanowiło odnowić tablice i napisy. Wykonano prace murarskie wokół tablic, zamówiono firmę do odnowienia liter. Niestety, firma przyjęła zamówienie nie sprawdzając stanu tablic. Dopiero w momencie podjęcia prac okazało się, że marmur jest bardzo zniszczony, porowaty, co uniemożliwia odnowienie liter. Firma zaproponowała wykonanie nowych tablic, to jednak nie wchodziło w  grę  ze względu na zabytkowy charakter tablic. W porozumieniu z leszczyńskim konserwatorem zabytków uzgodniono sposób renowacji tablic, jednak nie udało się tego dokonać jeszcze w 2018 r.

Prace nad renowacją rozpoczęły się w czerwcu tego roku, podłoże zostało wyczyszczone i utwardzone, każda literka została ręcznie odmalowana, a następnie nałożono specjalną powłokę. Prace wykonała firma konserwatorska państwa Marleny i Stanisława Kordylasów z Bukówca.

Koszty prac pokryło Stowarzyszenie Bukówczan MANU. Dziękujemy dwóm prywatnym darczyńcom, którzy wsparli odnowienie tablic.

Tablice pamiątkowe na naszym kościele, to bardzo ważne dla nas miejsce. Tu w święta narodowe składamy kwiaty i palimy znicze, tu zapalają znicze potomkowie tych, którzy zginęli na frontach wojen, których zamordowano w obozach, którzy zmarli na wygnaniu. Często nie maja oni grobu w Bukówcu, często nie mają w ogóle grobu lub  leżą bezimiennie w zbiorowych mogiłach rozsianych po całej Europie. My, potomkowie tamtych Bukówczan, mamy obowiązek o nich pamiętać, a pamięć tę przekazywać naszym dzieciom i wnukom.