Apolinarski Franciszek, mój ojciec urodził się w Bukówcu 8 września 1889 roku. Z zawodu był rymarzem. 3 X 1911 r. został powołany do służby wojskowej w kawalerii lekkiej w Brandenburgii. Był to elitarny oddział, Franciszek był tam powołany jako rymarz. Po pewnym czasie zauważono duże umiejętności jeździeckie ojca i przeszedł do służby w kawalerii. Zwolniony z wojska został 30 września 1913 r.
Historia
W promieniu około siedmiu klm. od granicy polsko niemieckiej, nad linją kolejową Leszno-Zbąszyn, pomiędzy stacjami kolejowemi Krzycko-Wielkie – Włoszakowice, znajduje się wieś Bukówiec Górny. Wedle tradycji wieś powstała po zrębie na tym obszarze z dziewiczych lasów bukowych i stąd nazwa Bukowiec, liczący obecnie około 1800 mieszkańców, posiada kościół i 6-klasową szkołę. W czasach zaborczych, z początkiem XX. stulecia Polacy zaczęli się organizować społeczno, narodowo i gospodarczo. Założono tu Kółko Rolnicze, Bank Ludowy, Tow. Polsk. Kat. Rob. I Koło Śpiewu.
4000 p.n.e. – 500 n.e. Najstarsze osadnictwo epoki kamiennej istniało w Bukówcu już na ok. 4000 lat przed narodzeniem Chrystusa. Pomiędzy 2000 a 1250 p.n.e. zaistniała pustka osadnicza, która zakończyła się przybyciem ludności kultury łużyckiej. Do najcenniejszego zabytku należała zaginiona dziś urna twarzowa, pochodząca z cmentarzyska ludności kultury pomorskiej, położonego po północnej stronie drogi Wielkiej prowadzącej do Włoszakowic.
Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Polsce zostało założone 7 lutego 1867 roku przez polskich patriotów we Lwowie. Powstało na wzór „Sokoła” czeskiego, założonego przez Mirosława Tyrsza w 1862 roku. Celem Towarzystwa było, aby poprzez pielęgnację tradycji narodowej rozwijać ćwiczenia gimnastyczne i szermiercze, przygotowując jego członków do walki wyzwoleńczej.
Od początku 1939 r. mieszkańcy Bukówca, tak jak całej Polski, zdawali sobie sprawę z narastającej groźby napaści ze strony Niemiec, dlatego też dobrowolnie wpłacili 5 maja 1939r. 6780 zł na Fundusz Obrony Narodowej. Niepokój ludności potęgowały jeszcze złowrogie wróżby. 19 maja na Bukówiec i okoliczne wsie spadł straszliwy grad, który zniszczył doszczętnie większość zasiewów.
Sytuacja Polaków w Poznańskiem w XIX wieku
W wyniku rozbiorów ziem polskich pod koniec XVIII wieku Wielkopolskę i leżący w niej Bukówiec zagarnęły Prusy. Próby odzyskania niepodległości przy boku Napoleona nie powiodły się. Decyzją Kongresu Wiedeńskiego w 1815 roku powstało Wielkie Księstwo Poznańskie, w którym swoje losy przeżyli nasi przodkowie.
Obecny obiekt wzniesiony w 1825 r. z fundacji książąt Anhalt-Dessau, konsekrowany w 1845r. p.w. św. Marcina jest trzecim kościołem parafialnym po 2 poprzednich, drewnianych.
Teodor Kurpisz to bukówczanin, salezjański duchowny, wspaniały wychowawca i wielki przyjaciel dzieci i młodzieży. Zmarłego 1934 roku księdza pamiętało jeszcze do niedawna wielu Bukówczan, pięknie opowiadała o nim np. p. Helena Białas.
Bukówiecka Szkoła jest placówką o bogatej historii i tradycji. Właśnie trwają obchody 600 - lecia szkolnictwa w Bukówcu Górnym. Powstanie pierwszej we wsi szkoły, datuje się na drugą połowę XIV w. Budynek został jednak zniszczony, prawdopodobnie podczas najazdu „głogowczyków" w 1387 r. Po odzyskaniu przez ówczesnego plebana placu na którym stała szkoła, postawiono nowy budynek szkolny.
Aktualności
27 Konkurs "Mówimy gwarą" - zaproszenie
16 listopad 2024
Koncert "Nastrojeni na tradycje" - zaproszenie
16 listopad 2024
Nagroda za GRĘ O TRADYCJĘ
10 listopad 2024