Bukówiec Górny – duża wieś w południowo-zachodniej Wielkopolsce (ponad 1600 mieszkańców) z doskonale zachowanym, wciąż żywym folklorem. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1210 roku, wiadome jest jednak, że osada istniała tu  już  wiele lat wcześniej. Historię wsi spisaną  przez  Stanisława Malepszaka wydano w obszernej monografii „Bukówiec Górny na tle dziejów krainy przemęckiej” (Leszno 1993).
Zachowane od końca XVI wieku księgi parafialne wskazują na wielowiekowe tradycje chłopskich  rodów. Bukówiec Górny znany był z patriotyzmu. Przez cały okres zaboru pruskiego nie zdarzył się ani jeden przypadek osadnictwa niemieckiego, mieszkańcy wsi wzięli też  liczny udział w Powstaniu Wielkopolskim. Pewna hermetyczność  społeczności bukówieckiej  w okresie zaboru miała duży wpływ na zachowanie się  starych  zwyczajów, obrzędów, strojów, tańca  i  śpiewu  oraz tradycyjnego muzykowania na dudach i skrzypcach podwiązanych. W okresie międzywojennym w Bukówcu  działało 14 organizacji społecznych i zespołów artystycznych. Obecnie działają tu: Zespół Regionalny,  Kapela Dudziarska „Manugi”, Zespół  Śpiewaczy przy Klubie Złotej Jesieni, Zespół  Śpiewaczy przy Kole Gospodyń Wiejskich,  kabaret „Dziura”( propagujący gwarę wielkopolską) oraz zespoły szkolne: Szkolny Zespół Regionalny, Zespół Gimnastyki Akrobatycznej „Sokolik” i Zespół Muzyczno-Teatralny. Bukówieckie organizacje (Towarzystwo Gimnastczne „Sokół”, Ochotnicza Straż Pożarna, Kółko Rolnicze)  oraz Urząd Gminy i GOK Włoszakowice przygotowują co roku liczne imprezy, najbardziej znane to: Ogólnopolski Bieg „Sokoła” , Konkurs w Powożeniu Zaprzęgami im. J. Lipowego, Konkurs Kapel Dudziarskich im. Braci Ratajczaków, Międzywojewódzki Sejmik Teatrów Wiejskich, Dożynki Wiejskie, Jarmark Rolniczy połączony z Powiatową Wystawą Koni Hodowlanych. Miejscowa Szkoła organizuje ponadto  Konkurs „Mówimy Gwarą”. W Bukówcu wciąż żywe są, rzadko gdzie indziej zachowane,  zwyczaje i obrzędy: „chodzynie z nowym  lotkiem”, „lotanie z klekotami”, „gwiozdory i gwiozdki”.  Tu wciąż można zjeść żytni chleb wypieczony w domowym chlebowym piecu  i powidła smażone w „koprowych” kotłach.  Będąc w Bukówcu warto zobaczyć  Izbę Regionalną (chałupę z XIX wieku z autentycznym wyposażeniem) oraz pracownię ludowego rzeźbiarza Jerzego Sowijaka (autora między innymi licznych monumentalnych drewnianych rzeźb o tematyce obyczajowej i sakralnej).